ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΟΥ κεφ. ΙΓ΄ στ. 16-18
16 καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν,
17 καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.18 Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς´.
Ερμηνεία: Και υποχρέωσε όλους, μικρούς και μεγάλους,
πλούσιους και πτωχούς, ελεύθερους και δούλους, να έχουν ένα σημάδι χαραγμένο
στο δεξί τους χέρι ή στο μέτωπό τους, ώστε να μην μπορεί κανείς να αγοράση ή να
πωλήση παρά εκείνος που έχει το χαραγμένο σημάδι, δηλαδή το όνομα του θηρίου ή
τον αριθμό του ονόματός του. Εδώ είναι αναγκαία η σοφία. Εκείνος που έχει νόηση
ας λογαριάσει τον αριθμό του θηρίου, είναι αριθμός ανθρώπου και ο αριθμός του
είναι χξς΄=(666)
Η κάρτα του πολίτη έχει συνδεθεί με τον αριθμό 666, ως αριθμός = όνομα του αντίχριστου. Η κάρτα του πολίτη συνδέεται
άμεσα με την παρακολούθηση, τον έλεγχο, την αστυνόμευση, και με τον περιορισμό των ελευθεριών, δηλαδή την
αιχμαλωσία του ανθρώπου. Εμείς εδώ στην
Ελλάδα ζούμε από τον πρώτο αιώνα ως χριστιανική κοινωνία με νόμους, με αρχές,
με ήθος, με πίστη, με αγωγή, με πολιτισμό, με ιστορία, με πορεία προς την συνάντηση με το Θεό. Σήμερα ή καλλίτερα παρατηρούμε ότι αυτός ο αριθμός αυξάνεται η
χρήση του, στην διακίνηση πάσης φύσεως αγαθών, προϊόντων διατροφής, και
υπηρεσιών. Ο αριθμός αυτός είναι άμεσα συνδεδεμένος με το βιβλίο της
Αποκαλύψεως. Η χρήση του αριθμού αυτού δηλαδή της κάρτας, σου δίνει την
δυνατότητα συμμετοχής στο κοινωνικόπολιτικό
γίγνεσθαι. Η μη χρήση της κάρτας σε βγάζει έξω απ’ αυτό. Ακριβώς για
αυτόν λοιπόν τον λόγο αποκτά ιδιαίτερη σοβαρότητα η θέση των χριστιανών στο
ζήτημα της χρήσεως ή μη της κάρτας του πολίτη. Η κάρτα εκτός από κοινωνικό
περιεχόμενο, έχει και πνευματικό. Ο αριθμός
666 είναι το σύμβολο του Σατανά. Ο σταυρός είναι σύμβολο του Χριστού. Διά
του σταυρού έγινε η αρχή της σωτηρίας του ανθρώπου. Διά του 666 γίνεται η αρχή της καταδίκης του
ανθρώπου. Τον σταυρό ακολουθούν δεινά εδώ στον κόσμο και λύτρωση μετά θάνατον.
Τον αριθμό 666 ακολουθούν εδώ στον
κόσμο πολλές παροχές και πολλά αγαθά, αλλά δεινά και κόλαση στην άλλη ζωή. Η
αποδοχή της κάρτας του πολίτη με τον αριθμό 666 ή και με όποιον άλλον αριθμό εισάγει τον άνθρωπο σε ένα
καθεστώς όσο και δημοκρατικό να εμφανίζεται, θα είναι μάλλον απάνθρωπο και
αντιδημοκρατικό. Δεν θα είσαι ο Ιωάννης αλλά ο αριθμός με τα 13 [λέγουν σήμερα] ψηφία. Είναι και αυτό από τις ευκολίες που αναζητά ο άνθρωπος στη ζωή του. Ένας μόνο αριθμός είναι προτιμότερο από ένα ονοματεπώνυμο με 20 ή 30 γράμματα, το οποίο δεν θα έχει συνώνυμο. Ο αριθμός αυτός θα διχάσει
τον άνθρωπο, εξ’ άλλου αυτός είναι ο σκοπός. Να προβληματίσει τον άνθρωπο στην
επιλογή, υλικά ή πνευματικά, σάρκα ή ψυχή, κακοπέραση ή καλοπέραση, θάνατο ή
ζωή, κόλαση ή παράδεισο. Λέγουν πολλοί: είναι δυνατόν ένας αριθμός να σε στείλει στην κόλαση; Άλλοι πάλι λέγουν σήμερα: δεν υπάρχει κόλαση, ο Θεός είναι
αγάπη, δεν θα αφήσει ο Θεός να γίνουν αυτά, δεν είναι κακό η κάρτα του πολίτη,
ας έχω την κάρτα στην τσέπη στην καρδιά μου έχω το Χριστό, πάνω στην κάρτα θα
σημειώσω με μαρκαδόρο ένα σταυρό και θα την αγιάσω, θα την κάνω ευλογημένη,
άλλοι λέγουν: πως θα ζήσουμε, θα πεθάνουμε, άλλοι δεν θα αφήσει ο Θεός και άλλα
πολλά. Μην τους πιστέψετε. Ο Χριστός και
οι Άγιοί του άλλα μας παραγγέλνουν. Όλη αυτή η καρτολογία είναι κατάσταση και
περίοδος προδρομική και προετοιμασίας για τον ερχομό του αντίχριστου. Το ζήτημα είναι αν είναι αληθινή ή ψεύτικη αυτή η περίοδος. Ποιος θα μας το εγγυηθεί υπεύθυνα; Είναι τόσο θεωμένοι οι λέγοντες και γράφοντες; Οι
χριστιανοί που θα πάρουν την κάρτα του πολίτη ανήκουν στην πλευρά των φίλων του
αντίχριστου. Αυτή την προετοιμασία ο Διάβολος την ανέθεσε στον αποστάτη άνθρωπο, το πιο αγαπητό πλάσμα του Θεού. Είναι
σαν να λέγει ο υπερήφανος Σατανάς στο Θεό: βλέπεις Χριστέ εσύ τους παρέχεις όλα
τα αγαθά αλλά, εμένα ακολουθούν. Εσύ σταυρώθηκες για αυτούς, αυτοί σταυρώνονται
για μένα. Εσύ τους λέγεις αλήθειες και δεν σε πιστεύουν, εγώ τους λέγω ψέματα
και με πιστεύουν, ενώ θα έπρεπε να προσκυνούν εσένα, αυτοί εμένα θα
προσκυνήσουν όλοι κάποια ημέρα. Αυτό είναι αδελφέ το παράπονο του Χριστού. Οι
χριστιανικοί λαοί όμως, στην πορεία των αιώνων παραχάραξαν, αλλοίωσαν, κατάργησαν και νόθευσαν αρχές, αξίες και πίστη. Αποτέλεσμα ήταν να χαθεί η ταπείνωση, η υπακοή, η συνεργασία, η
αλληλοεκτίμηση, ο αλληλοσεβασμός, η αλληλο-εμπιστοσύνη μεταξύ Θεού και ανθρώπου
με υπαιτιότητα του ανθρώπου. Το ομιχλώδη τοπίο δεν αφήνει τον χριστιανό να δη
καθαρά. Ύψωσε τοίχο ο άνθρωπος μεταξύ
Θεού-ανθρώπου με αποτέλεσμα να ακούει και να βλέπει όλο και λιγότερο Θεό. Την
θέση της εμπιστοσύνης του ανθρώπου προς το Θεό την κατέχει τώρα η καχυποψία. Ο
άνθρωπος έγινε αντίπαλος και εχθρός του Θεού άμα και της πολιτείας. Η πολιτεία από τη μεριά της
έγινε αντίπαλος και εχθρός του ανθρώπου. Η πολιτεία όμως έχει το πάνω χέρι, είναι ηγεσία και επιβάλει τη θέση της,
δηλαδή την ικανότητα, την δύναμη, και τα μέσα και να αμυνθεί και να πολεμήσει
και να επιβληθεί επί του ανθρώπου, διότι εύκολα κάνει σύμμαχο τον πολίτη και
τον στρέφει ευκολότερα εναντίον του άλλου πολίτη. Το έξυπνο είναι πως ούτε η
πολιτεία, ούτε ο άνθρωπος κατάλαβε ότι, η όποια επιτυχία εδώ στον κόσμο είναι
ζήτημα κόπου θυσίας και συνεργασίας. Πρέπει να πιστέψουν και οι δύο πλευρές ότι ο ένας χωρίς τον
άλλο, αν δεν συνεργασθούν δεν θα έχουν ειρηνική συνύπαρξη. Αν ο
άνθρωπος ήταν ειλικρινής, συνεργάσιμος, στηρικτής, τηρητής, υπάκουος, πιστός,
κ.λπ., προς τους θεσμούς της πολιτείας,
[εδώ πρόκειται διά το οικονομικό ζήτημα] δεν θα αναγκαζόταν η πολιτεία να λαμβάνει
μέτρα που θα δυσαρεστούν τους πολίτες. Η πολιτεία να βλέπη τους πολίτες ως έμψυχα όντα και να παίρνη
τα ανάλογα μέτρα, οι πολίτες να βλέπουν την πολιτεία ως τον χώρο που θα
περάσουν τη ζωή τους. Πρέπει να δούμε την πολιτεία
ή το Έθνος ως δικό μας σπίτι, δικό μας
κτήμα, δική μας επιχείρηση, δικό μας
χωριό, δική μας οικογένεια, κλπ. Όχι σαν κάτι το άλλο, το ξένο και αντίπαλο ή εχθρικό,
που όλοι όταν έχουμε την δυνατότητα
εύκολα και εν γνώσει μας, μπορούμε να
αφαιρούμε ότι, όποτε, και όσο θέλουμε. Πρέπει να
παίρνουμε, αλλά πρέπει και να βάζουμε, για να ξαναπάρουμε όταν χρειαστούμε.
Έλεγε ένας παππούς κάποτε που όλοι
λέγανε: έ χ ε ι
τ ο κ ρ ά τ ο ς, ό λ ο ι
θ α π ά ρ
ε τ ε, και πράγματι όλοι
τρέχανε σε αυτό για να πάρουνε και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παίρνανε.
Εκείνος διαφωνούσε και το φώναζε. Το κράτος είναι ένα, από εμάς τους πολλούς
περιμένει, αν δεν του δώσουμε πως θα έχει για να μας δώση; Τελικά
κυριάρχησε το σύνθημα ( έ χ ε ι τ ο κ ρ ά
τ ο ς ) και όλοι τρέξανε και πήρανε. Έτσι χρεοκόπησε το Κράτος και δεν έμεινε
τίποτε άλλο παρά ο σκελετός. Ήλθαν κάποιοι
άλλοι να τον πάρουν και αυτόν δηλαδή τον σκελετό του κράτους. Αυτοί είναι
δικοί μας άνθρωποι Έλληνες χριστιανοί, μαζί με ξένους φίλους τους. Εμείς οι άλλοι οι πολλοί φερθήκαμε έντιμα και αξιόπιστα
απέναντι στο κράτος; Όχι βέβαια. Γιατί
μείναμε θεατές στο έργο καταστροφής της πατρίδος μας; Τώρα αναγκάζουμε το κράτος να πάρει πιο
αυστηρά και σκληρά μέτρα ναι ή όχι;
Και βέβαια ΝΑΙ. Εδώ φίλοι μου
εντοπίζουμε την δική μας ευθύνη. Εδώ θα σκαλίσω την μνήμη σου να σου θυμίσω τα
παρακάτω σημαντικά και ιστορικά. Τις
τελευταίες δεκαετίες
αποχριστιανοποιήσαμε και αποεθνικοποήσαμε, γδύσαμε
την πατρίδα, την πίστη, την οικογένεια και κτηνοποιήσαμε μάλλον τον εαυτό μας. Τα ζώα
της φύσεως τηρούν τον νόμο αν και άλογα. Εμείς τα λογικά καταργήσαμε και φυσικό
και ηθικό νόμο. Ολιγότερη πατρίδα, ολιγότερο Χριστό, ολιγότερη ηθική, ολιγότερη
εργασία, ολιγότερο φιλότιμο, ολιγότερο σεβασμό, ή και καθόλου, τόσο που χάσαμε
το όριο, το μέτρο πατρίδας, Χριστού και
κάθε αρετής και αξίας. Ο αθλητισμός έχει όριο συμμετοχής, η υγεία έχει όριο +
και - , η χημεία στο πείραμα επίσης, κ.λπ. Το έθνος και την πίστη τα μεταλλάξαμε σε φαγητό, το προσθέσαμε
και διάφορα μπαχάρια, από τον οικουμενισμό
και την παγκοσμιοποίηση αρχής γενομένης το 1980-1981; με υπογραφή. Ζηλέψαμε να μοιάσουμε στους Ευρωπαίους, έτσι
γίναμε φιλοευρωπαϊκοί σε μεγάλο βαθμό, όσο και να μη μας αρέσει, δηλαδή
ανθέλληνες. Αυτό ολοκληρώθηκε ιδίως με τις διάφορες εθνότητες που
εισαγάγαμε από το 1990 και ύστερα, το κάναμε το έθνος μας πολυεθνικό, πολυπολιτισμικό,
και σαν πειναλέα ρεμάλια καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι να το κατασπαράξουμε με κρασί
κάθε ηδονής, μαζί με τους επιλεκτικά αλλοεθνείς εισβολείς «φίλους μας». Ενώ από τη μία κατηγορούμε την Αμερική, από την άλλη
τρεφόμαστε από όλα τα Αμερικάνικα προϊόντα. Αυτό μπορούμε να το ονομάσουμε
εθνολογική μοιχεία. Νομιμοποιήσαμε κάθε ηθική
παρεκτροπή και διαστροφή, πιστεύοντας στην κάθε διεστραμμένη σκέψη και πρόταση, την οποία όλοι μας ψηφίσαμε, εκτός
αν δεν θυμάσαι αδελφέ. Αμβλύνθηκαν
οι συνειδήσεις, μειώθηκαν οι πνευματικές αντιστάσεις, αντισώματα στο λαό
ανύπαρκτα. Η παιδεία μας από Ελληνική έγινε προοδευτική, σύγχρονη, την θέλαμε
αθεομάτα, δυτικομάτα, δυτικόφρονη, όχι Χριστόφρονη, αλλά διαβολομάτα. Πριν ήταν
Θεομάτα, Χριστομάτα, Αγιομάτα, Ελληνομάτα, οικογενειομάτα, έντιμη, σοβαρή, και
ντροπαλή. Κάποιοι πολιτικοί, ακαδημαϊκοί
κ.λπ. ψευτόμαγκες την ήθελαν τσαχπίνα, παιχνιδιάρα, στην κυριολεξία την γδύσανε
και της άλλαξαν τα φώτα. Αφού μετά το τελευταίο πόλεμο έγδυσαν την γυναίκα και
τον άνδρα και τους μετάλλαξαν φορώντας νέα ενδυμασία, σειρά είχε το πνεύμα της γυναίκας και του του
άνδρα, που ήταν το ήθος, η γλώσσα και η πίστη. Μέγιστο μερίδιο ευθύνης για αυτό έχουν οι
θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες πρώτα και ύστερα οι πολίτες. Μετά από όλα αυτά Παγιδευτήκαμε
σαν τα ποντίκια στη φάκα, εμείς οι τάχα έξυπνοι, προοδευτικοί και πονηροί. Πόσο
τελικά μας ωφέλησε η τάχα εξυπνάδα μας, μάλλον θα έλεγα η πονηριά μας; Αντίθετα
μας έβλαψε τα μέγιστα. Οι σειρήνες
στο άκουσμα για ανάπτυξη, πρόοδο, εύκολο πλουτισμό, ευημερία, άνεση,
πολυτέλεια, ευδαιμονία, απολαύσεις, και
υποσχόμενη ευτυχία μας μετέτρεψαν σε κατάστημα παλιών και
μεταχειρισμένων ανταλλακτικών. Ότι έχει για πέταμα η Ευρώπη και η Αμερική το
δεχόμαστε για καινούριο. Γίναμε ολικά υλικόφρονες,
από τον μικρότερο έως τον μεγαλύτερο, από τον πιο αδύναμο έως τον πιο ισχυρό. Ξεχάσαμε τον κόπο που αποκτούνται τα
αγαθά της ζωής, ξεχάσαμε να θυσιαζόμαστε εμείς, παρά να θυσιάζουμε άλλους, ξεχάσαμε την πατρίδα, ξεχάσαμε την
πίστη μας. Επειδή δεν βαδίσαμε τον καλό δρόμο παίρνοντας άλλα μονοπάτια και
σπάσαμε τα πόδια μας, μήπως πρέπει να βάλλουμε γύψο για ένα διάστημα; Πως θα
γίνουμε καλά; Πρέπει να συνεχίσουμε την ίδια ζημιογόνα μέθοδο; Ασφαλώς και όχι. Τότε; Ας επιστρέψουμε στην εργασία την
κοπιαστική και έντιμη, ας αρκούμεθα στα ολίγα, διότι τα πολλά μας έφτασαν εδώ
που είμαστε, ας σκεφθούμε πιο έξυπνα έστω μαθαίνοντας από τα λάθη μας, ας
γίνουμε πάλι ενσυνείδητοι, ηθικοί, σοβαροί, έντιμοι, ειλικρινείς στις σχέσεις
μας, δίκαιοι, φιλότιμοι, φιλοπάτριδες, φιλόΧριστοι, αληθινοί, κ.λπ. ας ρωτήσουμε, ας ακούσουμε και ας παραδειγματιστούμε
από τους προγόνους μας, ας ακούμε και ας πιστεύουμε λιγότερο ή καθόλου τους
Δυτικούς. Αυτοί κατέβασαν το Θεό, τι λέγω κατέβασαν, τον γκρέμισαν και τον
έθαψαν σε κάποια χωματερή. Δεν έχουν Θεό οι Δυτικοί. Κρίμα που τους δώσαμε και
το Ελληνικό όνομα Ευρώπη. Αυτό θα κάνουμε και εμείς συν-Έλληνες; Αυτούς θα
ομοιάσουμε και αυτούς θα αντιγράψουμε; Μη γένοιτο φίλοι μου. Για αυτούς έχουν
βασιλέψει όλα. Ότι υλικό κτίζει ο άνθρωπος γκρεμίζεται από τον ίδιο κάποτε και γίνονται όλα μπάζα. Ότι πνευματικό
μένει εις τους αιώνες.
Τώρα στο διά ταύτα, εσύ έμεινες
στο κράτος ως μέλος αυτού, άρα εσύ θα βοηθήσεις. Ξέρεις πως σε κάποιες
οικογένειες ο ένας αδελφός τα παίρνει και φεύγει, οι άλλοι που μένουν σηκώνουν
όλο το υπόλοιπο βάρος της οικογένειας. Ακριβώς έτσι έγινε και στην πατρίδα μας.
Σε εσένα, σε εμένα, σε εμάς έλαχε και έμεινε ο κλήρος ο άγονος. Μπορείς όμως να
τον μετατρέψεις σε γόνιμο, με την υγεία
που έχεις, την εργασία και την πίστη στο Θεό, που σου δίνει την υγεία
για να εργάζεσαι και όχι να τεμπελιάζεις, να δουλεύεις εσύ για εσένα και
κάποιους άλλους, και όχι να δουλεύει άλλος για σένα και εσύ να κάθεσαι.
Οι πολλοί με τα πολλά ή όλα, φύγανε, άλλοι μείνανε καθώς και εσύ έμεινες, μήπως
γιατί δεν μπόρεσες να πάρεις, άρα γιαυτό δεν έφυγες και εσύ; Το ρήμαξες το
κράτος νέο Έλληνα. Βέβαια δεν είναι όλοι οι Έλληνες. Υπάρχουν και σήμερα
σοβαροί, έντιμοι κ.λπ. Έλληνες σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Μήπως όμως ετούτο το έθνος δεν το αγάπησες όσο
έπρεπε; Συνεπώς αφού δεν το αγαπάς, δεν το θέλεις, και αφού δεν το θέλεις ο
Θεός που δεν γνωρίζω αν και πόσο πιστεύεις ότι είναι ο κυρίαρχος του σύμπαντος θα το δώσει γιατί όχι σε άλλους, [ας
πούμε νέους εισβολείς ή λαθρομετανάστες] δική του είναι όλη η γη, γιατί να μην
την δώσει όπου θέλει, γιατί εσύ κάνεις ότι και όσο θέλεις όταν μπορείς. Φτάσαμε
σε τέτοιο βαθμό αναξιοπιστίας που ο Θεός πιθανόν να μας πάρει την γη που μας
έδωκε. Εσύ τα ευρώ αγάπησες και αυτά πήρες, μα ούτε αυτά σου έμειναν. Έχασες τα
ευρώ, έχασες την πατρίδα σου, χάνεις την ορθοδοξία σου, χάνεις ήδη και τον
εαυτό σου, χάνεις την ψυχή σου, αν πιστεύεις ότι έχεις. Τι παραπονιέσαι; Όπως
έστρωσες κοιμάσαι. Σου λέγω βαριές κουβέντες φίλε μου, αλλά ο λαός πολύ σοφά
λέγει: όποιος θέλει το καλό μου με κάνει και κλαίγω,
όποιος θέλει το κακό μου με κάνει και χαίρομαι.
Το κράτος είχε τους επίγειους ελεγκτικούς μηχανισμούς διά την φροντίδα
και την πρόνοια διά τους ανθρώπους του, εντός των ορίων του. Οι άνθρωποι δεν
συνεργάστηκαν ούτε και σήμερα συνεργάζονται έντιμα με το κράτος και τους
θεσμούς, παρά με το αντί-κράτος και τους εχθρούς του. Βλέπεις
ότι οι ηγέτες του, πολιτικοί και
πνευματικοί με τους εχθρούς της Πατρίδος
και του Χριστού συναγελάζονται τακτικότατα. Το κράτος όμως, διά να
αντιμετωπίσει όλα τα κυκλώματα και τη διαφθορά, μηχανεύεται και επιστρατεύει αμυνόμενο
από την πλευρά του όλο και πιο αυστηρά μέσα ελέγχου. Αφού έχει πονηρούς υπηκόους, σκέπτεται και
αντιδρά και αυτό με τη σειρά του πονηρά για να αντιμετωπίσει τους
πονηρούς. Όσο και να κατηγορούμε το Κράτος ως θεσμό δεν πταίει σε τίποτα, παρά μόνο οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτό. Αυτός είναι ο πονηρός τρόπος, που μηχανεύτηκε το Κράτος
ο ηλεκτρονικός [και ο τόσο
αντιπαθητικός] έλεγχος τον οποίο ο άνθρωπος
δεν θέλει για δύο λόγους. Τον κοινωνικό-κοσμικό και τον θρησκευτικό-πνευματικό.
Ο ένας λόγος είναι α) το κοινωνικό-κοσμικό
και το άλλο είναι β) το πνευματικό-θρησκευτικό.
Πρώτον ο άνθρωπος θέλει να έχει κοινωνική
α σ υ λ ί α. Η ασυλία, η
απαλλαγή, δεν έχει κανένας νόμος το δικαίωμα να σε κρίνει, μπορείς να κάνεις
ότι θέλεις και να είναι νόμιμο, φαινόμενο που καταλήγει και οδηγεί τον άνθρωπο
σε κάθε ασυδοσία, οδήγησε τον πολίτη να συμπεριφέρεται εγωϊστικά, φιλόδοξα,
φιλάργυρα, υποκριτικά, αντικανονικά, αντεθνικά, αντιχριστιανικά, ανήθικα,
ζηλόφθονα, μουλωχτά, πονηρά, τυχοδιωκτικά, αρπακτικά, και απάνθρωπα. Λειτουργεί
σαν κατευθυνόμενο αντικείμενο χωρίς νου. Τα αρρωστημένα αισθήματα των
διεστραμμένων πολιτικών της όποιας κατηγορίας, κατευθύνουν την σύγχρονη
κοινωνία. Κάποιες εξαιρέσεις εντίμων και
ηθικών και πιστών πολιτικών και πολιτών, πάντα θα υπάρχουν, αλλά αυτοί θα
μείνουν ολίγοι έως το τέλος. Οι πολίτες
θυσίασαν χάριν του κοινωνικού, του κοσμικού, και της φιληδονίας, όλον τον
ηθικό νόμο. Μας αρέσει δεν μας αρέσει πρέπει να συμφωνήσουμε ότι, όλοι μας ως εν ενεργεία ή ως δυνάμει
ελεγκτικοί μηχανισμοί, θεσμικά ή όχι, δεν
αξιολογήσαμε, δεν ελέγξαμε π.χ. τον πρωθυπουργό, τον υπουργό, τον
Διευθυντή, τον Διοικητή τον κάθε δημόσιο
και ιδιωτικό υπάλληλο κ.λπ. δηλαδή τον κάθε Έλληνα πολίτη ο οποίος εν γνώσει
μας, και συνειδητά παρανομούσε, άσχετα ποια ήταν η παρανομία του, μέσα στο ας
πούμε ευνομούμενο κράτος. Βλέπαμε
με τα μάτια μας, ακούγαμε με τα
αυτιά μας, μας το έλεγαν αυτόπτες
μάρτυρες, εμείς δε κλείναμε τα αυτιά μας, γυρίζαμε αλλού τα μάτια μας
σιωπούσαμε εγκληματικά και υποκρινόμασταν ότι τάχα δεν είδαμε, δεν ακούσαμε,
δεν μας είπαν, δεν αντιληφθήκαμε τίποτε, ας ήταν όλα εν γνώσει μας.
Οδηγηθήκαμε σε μία άμιλλα μεταξύ
μας ποιος θα πάρη τα περισσότερα. Τους κάναμε όλους αυτούς πρότυπα για μίμηση. Δηλαδή
συνεχίσαμε το έργο εκείνων των προκατόχων στον κάθε θεσμό και ο σκοπός εκείνων
έγινε διάδοχη κατάσταση απάτης και ρεμούλας
για τον καθένα μας ώσπου γενικεύθηκε. Το κοινωνικό και κοσμικό αφορά όλοι την κοινωνική ζωή μας. Η διαφωνία για
την κάρτα του πολίτη είναι άρνηση για την επιβολή παρακολούθησης χάριν της ασφάλειας και της προστασίας
της ιδιωτικότητος του απατεωνίσκου και πονηρού ατόμου, στη στέρηση ελευθερίας, της διακίνησης αγαθών,
στις αγορές, στις πωλήσεις, στην περιουσία, στην ασφάλεια, στις μεταβιβάσεις,
στην υγεία, στο επάγγελμα, στο οικονομικό, στις μετακινήσεις, στην προσωπική
ζωή, στις κοινωνικές επαφές, της μεταφοράς ατομικών στοιχείων, στην αχρήματη
συναλλαγή κ.λπ. καθώς προσθαφαίρεση οποιονδήποτε ατομικών και προσωπικών
δεδομένων οπουδήποτε και από οποιονδήποτε. Η κάρτα του πολίτη εγγυάται και υπόσχεται
πλήρη κάλυψη των τρεχουσών αναγκών του ατόμου. Η αλήθεια είναι πλήρη αβεβαιότητά, για το μέλλον
και ανασφάλεια, αγωνία, φόβος, απόγνωση, ψυχικά σύνδρομα, σύγχυση και πανικός. Τα
ευεργετήματα της κάρτας θα είναι πρόσκαιρα μα και αμφίβολα. Οι μάζες των
πολιτών θα έχουν τουλάχιστον ένα πιάτο φαγητό και θα αρκούνται σε αυτό.
Αλλοίμονο στους έχοντες και κατέχοντες. Μετά την κάρτα η αντίχριστη πολιτεία
ποιο σύστημα θα μας υποσχεθεί; Μήπως το σφράγισμα στο χέρι ή το μέτωπο; Θα μας πούνε τότε κάποιοι πως αν χάσεις το
ένα χέρι έχεις το άλλο. Θα σου προτείνουν και εναλλακτική λύση ότι προτιμότερο
είναι να χάσεις το ένα χέρι παρά το κεφάλι που δεύτερο δεν έχεις. Μήπως το χέρι
μας ή το κεφάλι μας θα κινδυνεύει τόσο από δικούς μας και όχι από ξένους; Το
κάθε βασίλειο στα αρχαία χρόνια ασκούσε τον έλεγχο της ταυτότητας των πολιτών
του. Αυτό το εξασφάλιζε διά της εισόδου των πολιτών με την βοήθεια των πυλών
του κάστρου. Ήταν αδύνατο να εισέλθει ο εχθρός και να προσβάλλει τον μέσα διαμένοντα πολίτη. Σήμερα το
ηλεκτρονικό σύστημα διασφαλίζει την ασφάλεια, την διατήρηση της ελευθερίας, της
Δημοκρατίας, της ειρήνης και λοιπών αγαθών; Μάλλον όχι, από τις μελέτες και τα
επιστημονικά πορίσματα ως προς την ασφαλή επιβίωση των λαών. Γιατί θέλουν
επιμόνως να μας ξαλαφρώσουν από το βάρος του πορτοφολιού; Αυτοί το κουβαλάνε; Βεβαίως όχι. Άρα γιατί; Θα σου τάξουν πολλά, σημασία έχει τι θα σου δώσουν, μα
και τι θα σου πάρουν.
Το δεύτερο το πνευματικό
είναι το ηθικό, το θρησκευτικό, το χριστιανικό, το ορθόδοξο το οποίο αφορά τους
χριστιανούς γενικά. Στο ζήτημα της πίστεως και σε ότι σχετίζεται με τη σωτηρία
της ψυχής μας δεν υπάρχουν πολλές λύσεις. ο Χριστός μας θέλει καθαρούς,
σταθερούς και ειλικρινείς, αλλιώς «μέλλω
σε εμέσαι» Αποκ, κεφ.3 στ.16. Πιθανόν η άρχουσα παγκόσμια τάξη ή ελίτ
του σατανισμού σατανοποιημένη η ίδια προσπαθεί να παρασύρει στο παιχνίδι της
όλο τον χριστιανικό κόσμο σπέρνοντας τον πανικό, με τεχνάσματα απάτης, μέσω του ερχομού ενός μαϊμού αντιχρίστου; Δεν είναι παράξενο,
όπως στο όνομα του Χριστού και κάποιων Αγίων, κάποιοι κερδίζουν, έτσι ακριβώς
και στο όνομα του αντίχριστου επίσης κάποιοι κερδίζουν γιατί πουλάει ο
αντίχριστος. Σύντομα θα ξεκαθαρίσει το τοπίο. Μήπως βιάστηκαν οι χριστιανοί να δημοσιεύσουν πορίσματα περί αντίχριστου; Πιθανόν να θέλει το Σατανικό
κατεστημένο να διασκεδάζει με την αγωνία και τον πόνο, τον φόβο και τον πανικό
των χριστιανών καθώς το ίδιο έπραττε τα πρώτα χρόνια του χριστιανισμού η Ρώμη.
Μήπως και σήμερα η οικονομικοπολιτική καθεστηκυία τάξη είναι προχωρημένη
επανάληψη του ίδιου έργου; Τότε η προσπάθεια
ήταν να μείνει ο άνθρωπος στην δουλεία, τώρα έχει δρομολογηθεί το σχέδιο να
περάσει ο άνθρωπος στη νέα φάση δουλείας. Τότε αυτοκράτορας θεός, τώρα αντίχριστος θεός. Έχουν πολλές ομοιότητες οι δυο τους. Μήπως θέλει να μας εισάγει σε ένα
παγκόσμιο καθεστώς αυταρχικό, απάνθρωπο και ολοκληρωτικό σε ενισχυμένη μορφή σε σχέση με το παλιό; Μήπως θέλει
να εξουσιάσει μελλοντικά τον άνθρωπο και να τον υποτάξει ψυχοσωματικά; Επίσημα πλέον θέλει, να αρνηθεί ο άνθρωπος την ταυτότητά του και να μετατραπεί σε αριθμό. Ότι προτείνει το αντίχριστο πνεύμα φθείρει τον χριστιανό, όχι το Χριστό. Οι αντίχριστοι ηγέτες διαλαλούν τα καλά προϊόντα του αντίχριστου, πότε με την βία, [τους νόμους] και πότε με τις πολιτικές υποσχέσεις. Σε δεύτερη φάση θα είναι το αναμενόμενο σφράγισμα στο δεξιό χέρι ή στο μέτωπο
το οποίο αν το δεχθείς είναι άρνηση της πίστεως στο Χριστό; Σίγουρα γίνεσαι μέλος σε έναν σύλλογο ιδρυμένο από τους αντίχριστους προδρόμους του. Η κάρτα του πολίτη
είναι προ άρνηση του Χριστού; Είναι
κάτι σαν προ σύμφωνο; Είναι κάτι σαν αρραβώνας; Κύριο ζήτημα είναι η διαφωνία των χριστιανών για την χρήση του σ.ξ.στ. ή 666, ως τον αριθμό του αντιχρίστου.
Ας σας πούνε για όποιο άλλο σύστημα μέτρησης, θα είναι πονηρό μην το πιστέψετε.
Έως σήμερα τι και ποιο είναι εκείνο που μας κατέστησε αποστάτες; Είναι το 666; Υπάρχει πληθώρα βιβλιογραφίας για το θέμα αυτό παγκοσμίως.
Όλοι οι θρησκευόμενοι χριστιανοί γνωρίζουν πάρα πολλά. Δεν γνωρίζουν αυτοί που
δεν θέλουν να γνωρίζουν. Ο αριθμός αυτός κατακλύζει την παγκόσμια αγορά, αντικείμενα,
προϊόντα, κτίσματα, γραφειοκρατία, κρατικά επίσημα έγγραφα και ιδιωτικά, εμπόριο
βιομηχανία κ.λπ. κάτι σαν πανδημία
αριθμών. Η κάρτα του πολίτη [ιδίως ο αριθμός] υποκαθιστά τον άνθρωπο, κοσμικά και
πνευματικά. Κοσμικά συντάσσεσαι με τον καίσαρα, πνευματικά συντάσσεσαι με τον
αντίχριστο. Παντού μπροστά η κάρτα. Ο άνθρωπος πάντα θα ακολουθεί. Θα τα φέρει
σε πέρας όλα τα της ζωής σου η κάρτα του πολίτη. Ένα είναι το σίγουρο ότι μας προσφέρουν ψεύτικη ασφάλεια, ψεύτικη ελευθερία, ψεύτικη
ανεξαρτησία, ψεύτικη ειρήνη και ευημερία, καθώς επάρκεια και χορτασμό αγαθών, ακόμη και ψεύτικα θαύματα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο νέος άνθρωπος της νέας εποχής δεν θα κατέχει τίποτε δικό του, ούτε υγεία, ούτε περιουσία, ούτε
επάγγελμα, ούτε πατρίδα, ούτε γη, ούτε ουρανό, ούτε νερό κ.λπ. ο ήλιος και το
οξυγόνο θα πληρώνονται, όλα ανά πάσα στιγμή εύκολα θα χάνονται με τη βοήθεια
του ηλεκτρονικού φακελώματος, αν το καταλάβει κάποιος στην λεπτομερή εφαρμογή
του. Το υλικό μέρος του ανθρώπου δεν χωρίζεται από το ψυχο-πνευματικό. Είναι και τα δύο μέσα στον ίδιο άνθρωπο. Η διαβολική νέα εποχή πολεμάει
ξεχωριστά το καθένα μεθοδικά και επιστημονικά. Οι ειδήμονες ομολογούν ότι το
σύστημα ηλεκτρονικού φακελώματος είναι
αδύναμο, αναποτελεσματικό και με
πολλά κενά.
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ. Το έγκλημα συνυπάρχει μαζί
με τον άνθρωπο από την δημιουργία του στη γη. Απλώς στην ιστορία άλλαζε τρόπους
μορφές και μεθόδους. Σήμερα ζούμε στην εποχή του ηλεκτρονικού εγκλήματος. Οι ειδικοί σχετικά με το θέμα αυτό αν δεν είναι κατευθυνόμενοι μας λέγουν σύμφωνα με τις μελέτες και τα πορίσματά τους: Το
ηλεκτρονικό έγκλημα δεν κυνηγάει να κόψει κεφάλια αλλά να κόψει χρηματικά ποσά
από λογαριασμούς τραπεζών. Μιλάμε για
ομαδικές ηλεκτρονικές εγκληματικές οργανώσεις. Τελευταία έχουν αναστατώσει
πολλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ανά τον κόσμο. Διάφορες ηλεκτρονικές
εγκληματικές ομάδες έχουν ξαφρίσει εκατοντάδες εκατομμυρίων δολαρίων και άλλων
νομισμάτων. Ένας χάκερ εδώ και χρόνια είχα τα στοιχεία όλων των Ελλήνων. Τα
στοιχεία που έχει η κάρτα του πολίτη θα μπορούν να κλαπούν και από 200 μέτρα
απόσταση. Αφού είναι πιο ανασφαλές από
το σημερινό σύστημα γιατί να περάσουμε σε ένα πιο ανασφαλές; Κανένα ηλεκτρονικό
σύστημα δεν είναι ασφαλές. Δεν υπάρχει μέχρι σήμερα κανένα ασφαλές σύστημα που
να μην έχει σπάσει από εισβολείς οικονομικούς εγκληματίες. Θα βρεθεί λύση άραγε
αύριο; Μάλλον όχι. Οι μεγάλοι πάντα θα έχουν φορολογικό άσυλο. Πάντα θα
πληρώνουν οι μικροί και οι μεσαίοι ως συνήθως. Είναι φανερό στα Ελληνικά δρώμενα όλοι οι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες να ερωτοτροπούν με την
επιβολή της κάρτας του πολίτη. Με το να πάρης την κάρτα του πολίτη
πηγαίνεις πιο κοντά του. Νομίζεις ότι θα χορτάσεις από τα αγαθά που θα
μοιράζει. Ο Σατανάς θα δίδει τόσα αγαθά στον άνθρωπο τα οποία δεν θα του
φτάνουν. Όσο θα τρώγεις τόσο θα πεινάς και θα ζητάς περισσότερο. Θα κατέχεσαι
από το αχόρταγο, το ακόρεστο. Αλλιώς πως θα σε περάσει στην δεύτερη φάση, ή στην τρίτη, έως ότου σε πείσει να δεχθείς το σφράγισμα. Για να σου δώσει επιπλέον θα σου ζητάει όλο και άλλο
αντάλλαγμα. Θα σου ζητήσει να σφραγισθείς στο χέρι ή στο μέτωπο. Θα σου αφήνει να
το αποφασίζεις εσύ προαιρετικά!!!, μάλλον αναγκαστικά. Να αποφασίζεις εσύ, για να μην έχει αυτός την
ευθύνη αλλά εσύ. Θα είναι από πάνω και δημοκράτης!!!!
ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ
ΑΓΙΩΝ. Φωνάζει ο Ευαγγελιστής
Ιωάννης, ο Ιππόλυτος, ο Ανδρέας Καισαρείας, ο Αρέθας, ο Ιωάννης Δαμασκηνός, ο Εφραίμ ο Σύρος, ο Ισαάκ ο
Σύρος, και άλλοι Άγιοι, ο Νείλος ο
Μυροβλύτης, φωνάζουν από τον σύγχρονο χώρο της ορθοδοξίας λόγιοι κληρικοί
και λαϊκοί. Φωνάζουν εναντίον της κάρτας θρησκευτικοί σύλλογοι και σωματεία,
φωνάζουν οι κοινωνικοί και επιστημονικοί φορείς που γνωρίζουν το αντικείμενο,
όπως το Ινστιτούτο του καταναλωτή κ.λπ. Φωνάζουν οι Πεντηκοστιανοί εδώ και χρόνια. Φωνάζουν, αντιδρούν και
απορρίπτουν την κάρτα του πολίτη ακόμη και με δημοψήφισμα κράτη όπως η Αγγλία κ.α.
οι όποιοι Ευρωπαίοι αντιδρούν και δεν εγκρίνουν την κάρτα του πολίτη μόνο διά
το κοινωνικό και το κοσμικό μέρος
και όχι διά το πνευματικό. Οι
Ορθόδοξοι φωνάζουν και για το κοινωνικό, ιδίως για το πνευματικό το οποίο είναι
το κυρίαρχο ζήτημα της ζωής, ιδίως της μελλούσης. Όλοι φωνάζουν δια τον αντίχριστο. Για τους αντίχριστους προδρόμους θρησκευτικούς και πολιτικούς ηγέτες ούτε κουβέντα. Ποίος αδελφοί θα φέρη τον αντίχριστο; Οι πρόδρομοι χριστιανοί με την αποστασία τους. Αυτό φωνάζουν οι Άγιοι της Εκκλησίας. Ακούει ο χριστιανός της εποχής που ζούμε τους Αγίους; μάλλον όχι. Ο Τριαδικός Θεός διά της
Εκκλησίας φροντίζει όλον τον ψυχοσωματικό άνθρωπο δια των εκλεγμένων ποιμένων
από τον πιστό λαό. Η Εκκλησία ως θεσμός μέσα στον κόσμο φροντίζεται από τους
ποιμένες. Η Εκκλησία έχει τα μέλη της που λειτουργούν ως ενιαίο κοινωνικό σώμα.
Τα μέλη ως σύνολο έχουν τους ποιμένες =
πατέρες τους οποίους εμπιστεύονται και το σώμα τους και την ψυχή τους,
δηλαδή αποθέτουν όλες τις ελπίδες τους σε αυτούς. Με το ζήτημα της κάρτας του
πολίτη οι ποιμένες έχουν εγκαταλείψει
τους πιστούς. Τους άφησαν, τους
παρέδωσαν, είναι σαν να τους έδωκαν για υιοθεσία σε κάποιους άλλους πατέρες
δηλαδή τους πολιτικούς. Αυτοί δε κράτησαν μόνο τον υψηλό τίτλο του Πατέρα. Γνωρίζουν
όμως οι πνευματικοί πατέρες δηλαδή οι ποιμένες ότι τα παιδιά τους ζούνε κάτω
από ένα σύστημα ζωής απάνθρωπο,
τυραννικό, ολοκληρωτικό, που θα τα οδηγήσει στο αφανισμό, στη κόλαση, στην
απώλεια του πιο πολύτιμου αγαθού, δηλαδή της ψυχής. Και εν τούτοις
παραμένουν θεατές. Είναι γνωστό στον
πιστό λαό η σιωπή των αμνών, η σιωπή των νεκρών, η σιωπή των
εμβρύων, η σιωπή των ποιμένων δηλαδή
των πατέρων αυτό ήταν κάτι το άγνωστο.
Είναι για παράδειγμα ένα παιδί να το πληγώνουν, να το βιάζουν, να το φονεύουν
και ο πατέρας να παραμένει αδιάφορος, ψυχρός, απαθής, και να αφήνει να εννοηθεί
ότι συμφωνεί με το γενόμενο!!!!!!!
Οι Πατέρες λέγουν πως η σιωπή
μπροστά σε όποιο αδίκημα και η μη αντίδραση είναι ενοχή για αυτόν που σιωπά. Η
εν γνώσει συμφωνία όταν λαμβάνει
χώρα ένα αδίκημα είναι πολλαπλή ενοχή. Όταν υπάρχει συμφωνία και συνεργασία έστω και καλυμμένη όπως συμβαίνει στο
ζήτημα της κάρτας του πολίτη, αυτή η θέση είναι συμμετοχή στο όποιο έγκλημα, και εν χρόνω θα αποδοθεί δικαιοσύνη
εις τον συνεργό. Στις ημέρες μας
υπάρχουν τρείς κατηγορίες ποιμένων: η
μία είναι αυτοί που φωνάζουν μόνο λόγια με το λαό,
η άλλη αυτοί που φωνάζουν με τον λύκο, και η τρίτη είναι αυτοί που από μέσα
είναι λύκος και από έξω φαίνεται πρόβατο. Ακριβώς ετούτα τα χρόνια ζούμε με
την κατηγορία αυτή των ποιμένων. Άγιος της Εκκλησίας λέγει: αυτοί είναι οι ποιμένες που φωνάζουν = βελάζουν με τα πρόβατα και τρώγουν με τους
λύκους, ή έχουν φωνή προβάτου και όρεξη
λύκου. Σήμερα πόσοι ποιμένες είναι με τους πιστούς; Μάλλον κανένας. Πόσοι ποιμένες
είναι με τους λύκους; μάλλον όλοι.
Η Γραφή γράφει για λυκοποιμένες. Το πιστεύουμε αυτό; Το ακατανόητο με τους συγχρόνους ποιμένες είναι και γίνεται φανερό, μάλλον οι
ίδιοι το δημοσιοποιούν ότι, δεν μιλάνε διότι μάλλον δεν πιστεύουν, και αφού δεν
πιστεύουν πως θα ηγηθούν ενός αγώνα, ενώ έχουν συμφωνήσει και δεσμευτεί να
μείνουν ανύπαρκτοι και αφανείς στον αγώνα εναντίον της κάρτας του πολίτη. Όλοι
είναι συστρατευμένοι στον αγώνα της σιωπής; Μάλλον ΝΑΙ. Όταν ο στρατηγός εγκαταλείψει το στρατό καμία μάχη δεν
κερδίζει, ενώ ο στρατός γίνεται συρφετός και όχλος και αφανίζεται από τον
εχθρό. Ομοίως και ο ποιμένας της Εκκλησίας εάν δεν ηγηθεί του ποιμνίου δηλαδή
του πιστού λαού, ο λαός άγεται και φέρεται σαν όχλος, ο δε εχθρός αιχμαλωτίζει
το λαό και τον πηγαίνει στο σφαγείο. Στον αγώνα εναντίον της κάρτας του πολίτη
οι ποιμένες δεν καλύπτουν το λαό να προχωρήσει όχι με ενέργειες που θέλουν
καρδιά και πίστη, αλλά ούτε με λόγια;
Φτάσαμε στην αναζήτηση ελπίδας που και τα λόγια θα μας χορτάσουν!!!, αλλά οι
ποιμένες ακόμη και ή δεν έχουν ή θέλουν να ειπούν. Η καρδιά τους φαίνεται τώρα καθαρά ότι είναι άδεια, και
αφού δεν έχει μέσα πως θα βγάλει κάτι προς τα έξω. Εδώ
έχουμε την παράβαση της αντιποίησης
εξουσίας, με βάση το νομοκανονικό πλαίσιο της Εκκλησίας. Εκ των ανωτέρω και
εξ αυτών που γνωρίζεις αδελφέ χριστιανέ ιδίως, συνάγεται το συμπέρασμα ότι στο
διά ταύτα ο σοβαρός ο πιστός χριστιανός πρέπει αρνηθεί να δώσει την ψήφο του στους προδρόμους και αντίχριστους αντιπροσώπους του Αντίχριστου, αν τον απατήσουν και όσοι εκλέγονται ως φίλοι του Χριστού και της πατρίδος τότε να αρνηθεί να παραλάβει την κάρτα
του πολίτη και όποια ηλεκτρονική ταυτότητα, χάριν υποσχόμενης όποιας ελευθερίας, ευημερίας, ειρήνης, ασφάλειας, διότι θα σε οδηγήσουν στο σ φ ρ ά γ ι σ μ α το
οποίο θα είναι άρνηση του Χριστού, ο
οποίος σταυρώθηκε και για εμένα και
για εσένα και για τον κάθε άνθρωπο που περπατά επάνω στη γη.
Η ευθύνη των χριστιανών έγκειται στο ότι, εγκατέλειψαν τον Τριαδικό
Θεό. Ας επιστρέψουν πριν είναι αργά.
Ο οικουμενισμός, πολιτικός και
θρησκευτικός, αποδυνάμωσε και απορύθμισε τις κοινωνίες, διέλυσε τους λαούς,
έγδυσε και εξευτέλισε έθνη, για να διασκεδάσει τους διεστραμμένους της γης και
να οδηγήσει σε παρακμή την ανθρωπότητα, μάλλον αφανισμό.
Αν αναφερθώ σε έναν αριθμό βιβλίων ως
βιβλιογραφία, κάποια άλλα θα ξεχάσω. Η
κύρια πηγή ολονών είναι το
Ευαγγέλιο. Φεβρουάριος 2016...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου